Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

Doğu’nun gülen yüzü; iffet, arsın Malatya
Bey Dağı’nın üstüne yağan karsın Malatya! ...

Cennetten bir köşesin, tarif edemez sözler
Hicranlı yürekleri sevgin sarsın Malatya! ...

Bu dünyanın kervanından
Kimler geldi, kimler geçti
Siyah beyaz devranından
Kimler geldi, kimler geçti

Gelip geçen iz bıraktı

Bu dünyanın kervanından
Kimler geldi, kimler geçti
Siyah beyazdevranından
Kimler geldi, kimler geçti

Gelip geçen iz bıraktı

Kalbimizi titreten yanık bir türküsün sen
Gönülde tazelenen nazenin ülküsün sen
Boynumuz bükük kalır boynun bükük kaldıkça
Mâziyi yâd eyleriz hayallere daldıkça
Seni ele yâr etti güçlülerin atası
Düşlerimi kanatır hüzün yarımadası

Ülkemin gözbebeği, Trakya'nın nurusun
Gönül şelalemizden akarsın Kırklareli! …
Özgürsün kuşlar kadar, sular gibi durusun
Efkârlı nazarlarla bakarsın Kırklareli! …

Hızır Bey Camii'nde okunmakta ezanlar

Haysiyet beş paraya, pula satıldığında
Ocakta pişmiş aşa pis su katıldığında
Hallaç pamuğu gibi dağlar atıldığında
Çınlar kulaklarında o gün binlerce salâ
Zamanın çarkı durur kıyamete beş kala…

Kaderine mahkûmsun dağların kucağında
Gece vakti dolunay, serenat söyler dağa
Nice can seni özler, gurbetin ocağında
Yeşilin cennetisin, bakirdir burda doğa

Gönlümü yaralayan derdimin ortağısın

“Benden selam olsun Bolu Beyi’ne
Çıkıp şu dağlara yaslanmalıdır
Ok gıcırtısından, kalkan sesinden
Dağlar seda verip seslenmelidir”(Köroğlu)

Yüce dağlarında çiçekler açar

Köylere hasret kaldık, şehirler yordu bizi
Sürüyü yitirenler, dağlardan sordu bizi
Nerede güzel köyüm, akarsularım nerde?
Gönüller yangın yeri, giriftar olmuş derde
Köylerin havasını unutmak mümkün değil
Yüreği teselliyle avutmak mümkün değil

Geçenlerde köye vardım
Köyümü tanıyamadım
Hayatımı başa sardım
Köyümü tanıyamadım

Beti bereketi kaçmış