Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

Nefes ol tabiata, bir nefes almak için
Suya sahip çıkmazsan çöle dönüşür toprak
Suya muhtaçtır insan, hayatta kalmak için
Beslenemez kökünden, dalında kurur yaprak

Sudan bahanelerle kirletmeyelim suyu

Boşa koydum dolmadı, dolusu hiç almadı
Nice seneler geçti, yâr kapımı çalmadı
Yolunu gözlemekten yoruldum ey sevgili!
Çatladı sabır taşı, tahammülüm kalmadı

Gözlerinin üstüne göz tanımadım gülüm!
Sözlerinin üstüne söz tanımadım gülüm!
Gölgeni gölgem saydım, yürüdüm peşi sıra
İzlerinin üstüne iz tanımadım gülüm!

Evrilmiş de kışa dönmüş
Yazımı tanıyamadım
Yolunmuş da kuşa dönmüş
Kazımı tanıyamadım

Kırılmış ince telleri

Başını alıp gittin, söndü bütün ışıklar
Hasretinden beslendi sevda ehli âşıklar
Cam kırıklar üstünde yalınayak yürüttün
Senden hatıra kaldı alnımda kırışıklıklar

Bir ömür gezip durduk
Son durak Köprübaşı!
Nice hayaller kurduk
Son durak Köprübaşı!

Neler gördük, nereler...

Son istasyonda bekleyen tuhaf yolcu
Sımsıcak toprağın kucağında demlenmekte
Anadan üryan, bir başına, avare…

Paranın geçmediği bu son durakta
Naftalin kokan esvapların uzağında

Gönül bağının gülüdür
Son kalemiz ailedir
O yoksa millet ölüdür
Son kalemiz ailedir

Can ilâcı, dermandır o!

Duvara astım eleği
Son pişmanlık neye yarar?
Giydim melâmet yeleği
Son pişmanlık neye yarar?

Görünmezi ayan ettim

Merhum Muhsin Yazıcıoğlu’na Rahmet ve Minnetle…

Gittin sen…
İlk kez ayıp ettin sen…
Sonsuzluğa kement attın kuytularda
Tutunmak istedin maviliklere can havliyle