Nihat Gülle Şiirleri - Şair Nihat Gülle

Anadır,bacıdır,teyzedir baştacıdır o anne
Onu tutup ta yerlerde sürümek de ne
Aşkına sevgisine layık olmak yerine
Dövüp aşağılamak revamıdır mahremine

Be hey maço geçinen serseri maganda

Hayat onurlu yaşamayı
Mutluluk hayata gülümsemeyi
Sevgi onu hak etmeği
Vefa hatırlamayı,unutmamayı
Dostluk ise,paylaşmayı bilenler içindir

Buğulu gözlerinin ummanında kayboldum
O baygın bakışlarında gerçek sevgiyi gördüm
Aşk değil bu Allahım fırtınaya tutuldum
Sanki bir yıldız geçidinin cezbesiyle yutuldum

Buğulu gözlerinde asumanı gördüm

Vizyonu misyonu olmayanlar kahraman sayıldı
Etin tadını bilmeyenler kedi gibi ciğere bayıldı
Gaflet uykusundan türk halkı artık ayıldı
Uyan ey halkım,çankayada sabah oldu

Ayinesi iştir kişinin lafı güzafa bakılmaz

Sarahatun Ulu Camii Eğri minaren
Süt kal'an tarih kokar her yören
Meftun olur seni bir defa gören
Harput yollarında ilimle doldum

Ejderha taşına vardım oturdum

Güller aşkın son mevsiminde solarmış
Güzeller aşk gezisine çıkmış
Güzel sevmek ademden kalmış
Gülle bülbül birbirine aşıkmış

Güller aşıkın sevdasının sembolü

Haram helal bilmeyenler
Yetim yaşın silmeyenler
Allah-kitap düz gidenler
Cennet yüzü görmesinler

Hatır gönül bilmeyenler

Dinle bu gönül ney’ini ne söylemekte
Ayrılıktan,ikilikten sitem etmekte
Mevlana der; kurtuluş ona dönmekte
Yer gök,bütün alem sema etmekte

Dinle bu gönül ney’ini ne dilemekte

Baharın soluyor tomurcuk can gülleri,
Dökülüyor altın sarısı ömür yaprakları
Özlüyor insan göçüpte giden can dostları
Bir zamanlar ne idik diyor kabir taşları

Rüzgar hoyrat esmekte ömrün sonu göründü

Sonbaharın geçiyor mevsimi,kader sayfamızda varaklar
Dökülüyor ömrümüzden ahh, altın sarısı yapraklar
Doğanın yalnızlığı içinde,doyumsuz kara topraklar
Bir zamanlar neydik dercesine eski uygarlıklar

Rüzgar hışımla esiyor her vadide yaşam suskun