Nezaket Toraman Şiirleri - Şair Nezaket ...

Bu benmiyim
Tüm hücelerim seste
Tüm benliğim tutsak
Dehlizlerde kaybolmuş gibiyim.
Güneşi özledim ben
Güneşi verin bana.

İklim iklim yazılmıştı kaderim.

Soğuk günlerimde sıcak yazları özlemiştim

Seni özlermiş gibi,

Bende yalnızlıktır aslında bu şiirin adı.
Gökyüzünden yer yüzüne uzanan..
Şiirler bahane aradıklarımsa efsane!
Yok ne maruptan ne maşrıptan gelen..
Bir asude zamana takılmış gönlüm,
Dur durak bilmeden yaşar..

Belki birleşir iki çizgi bir rastlantı anında.
Belki bir huzur olur sıcacık gülümsemen bana.
batarken gün Dağların ardında
Belki bir bayram olur tutuşan dudaklarımızda yanan akşamla.
Belki de ömrümüzün son baharında
gönlümüze düşer bir filiz.

Babam üzülüyormuş
Bugün içinmi ben büyüttüm kızım seni
Yüreğinden kasırgalar kopuyor
Üzüntünden benzin betin sararmış
Hücerelerin feyat edip duruyor.
Ah evladım bu günleri görmedim

Sustu zaman sustu dünya
Kuşlar sustu arabada ki siren sesleri
Yerlerde gıcırdayan parke taşları
Ayak izinden kalan sesler susmuştu
Bakan gözler de suskunluk
Açılan ellerde suskunluk vardı

Bir şiir yazdım seni unutmak için.
Bir şiir yazdım
Senden uzak kalmak için.
Bir şiir yazdım duygularımda ki,
Esaretten kurtulmak için..
Kurtulamadım.

Sen kaderi ne sanmıştın ey gönül..
Yenemeyeceğin tek güç oydu bilmedin..
İnandın ona doğrudur sandın,
Hüsran ile bıraktı seni ey gönül..

Gönül sen defterini hiç açmamıştın.

Eylül deyip geçmeyin.
Gizemli sırları var
Ben eylülde doğmuşum
Sonbaharın ilk ayı,
Ayın şavkı vururken yer yüzüne!
Dünyaya gelmişim bir EYLÜL sabahı

Öyle bir sabahta çık gel
Gül yaprağına şebnem değmemiş,
Ilık bir sabahta gel ki
Yerlerde buz tutmamış olsun
Öyle bir zaman seçki
serçeler kanadında taşısın sevdayı