Nezaket Şiiri - Bekir Dalkıç

Markete gitti sabah sabah iki kadın kendinden emindi ikiside.
İki kadın, yan yana, ağır ağır ve magrur,
Galiba boldu vakitleri, sanki dopdoluydu cepleri.
Seçtiler en iyisinden birer litre süt, birer kilo pirinç, beşer paket margarin, beşer kilo un.
Bıraktılar o ürünleri kasaya, teker teker.
Teker teker okuttu kasiyer
dıııt dıııt dıııt!
Dolunca poşet, uzattılar paraları nakit, ve açıldı bir çekmece aniden, bir ses çınladı o vakit,
tınn!
Kaptıkları gibi vınn!
Ne bir kuru günaydın dediler, ne kolay gelsin çıkarken, ne de ettiler küçücük bir teşekküre bile tenezzül.
İşte her şey böyle başladı.

Böyle böyle soldu gülümseyen yüzleri,
Renklerin ve çocuk sesleri.
Türlü oyunlar ile bahar nezlesi.
Telaşlı anneler senfonisi pervazda
Usul usul kesildi kokusu bahçelerde menekşelerin, güllerin.
İzleri kayboldu tilkilerin, ötüşleri kuşların o ulu dallarda,
Ve söylemeliyim ki üzülerek, inceldikçe incelip eridi o güzelim insanlar.
Kaybolup gittiler ağır ağır süzülerek.
Zamana kapılıp hızla akan.
Budur şu yüreğimi yakan.