Kültür Sanat Edebiyat Şiir

bir aşkki zülcelale olanı...

İbrahimem Cebraile hiç ihtiyacım kalmadı

Muhammedem dosta gidem ben tercümanı neylerem...

İbrahim ateşe atılırken Cebrail gelip:

— Yardım edeyim mi? deyince; Hz. İbrahim:

— Ben Rabbıma güveniyorum, O ne güzel vekildir, dedi.

Bunun üzerine Cenâb-ı Hak; “Ey ateş, İbrahim’e karşı serin ve zararsız ol buyurdu, ateş de gül bahçesine dönüşüverdi.

Günümüzde de öyle söylenmiştir: “Ateş insanı yakmaz, ancak İbrahim (a.s) olmak lazım.” Yani mü’min, Allah’ın dinini yüceltmek için vargücüyle çalışır, zalimler karşısında bile susmaz, yalnız O’na dayanıp güvenirse, ateş dağları gülistan olur, denilmektedir.

Mirac gecesinde Cebrail (a.s) , Peygamberimiz (s.a.v) ’e, Sidretü’l-Müntehâya kadar kılavuzluk etmiş, daha ilerisine geçememiş ve Rasulüllah (s.a.v) Efendimiz Rabbımızla doğrudan doğruya aracısız görüşmüştü.

Yunus Emre bir taraftan bu olaylara işaret ederken, öte yandan vuslata eren, Allah-ı Zül Celâlin aşkında yok olan bir mü’minin, miraca benzer manevi sırların derunî zevkini tattığını ifade etmektedir.

O aşktan muhabbetten bizleri de nasiplendir Allahım...