Neden hep her an ölmesi beklenen
ve umursanmayan figüranlar gibiyiz?
Neden mutlu son hep onların da
biz mutsuzluğun dibiyiz?
Neden bu hayat denen dram filminde
kendi başrolümüzün dublörleriyiz?
Kayıt Tarihi : 1.11.2017 03:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!