Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Ramazana girende,
Ravzada gül derende,
Havz-i Kevser başında,
Ol Resuli görende,

Bayram O Bayram olur,

Dünya fani, ömür kısa, gör artık,
Ten cübbemiz eskidi, yırtık pırtık,
Bu gidişe icazet, vermez mantık,
Kendine gel, gafletten kurtul artık.

Nedir halin, karanlığa batmışsın,

Lakabı bed-i, dediği dedik,
Komadı gedik, Bediüzzaman.

Elinde kur-an, okur her zaman,
Kâfire korkudur, Bediüzzaman.

Dünyada şad olmayı, boşunadır beklemek.
Terk edecek şeylere, beyhude verme emek,
Hayat bir gergef misal, işle dur ilmek, ilmek,
Dünyada şad olmayı, boşunadır beklemek.

Hayaller soluyor bak, bir birinin ardından,

Gözüm karardı yine,
Gönlüm daraldı yine,
Dönüp baktım maziye,
Sene varmış elliye.

Saçlarım döndü aka,

BİR OK

Yaşanan hiç bir günün, belli ki tekrar yok.
Sanki yayından çıkmış hedefe giden bir ok.

Her gün başlı başına bir ömür.

Kimliğimi bilseydim,
Edermiydim böyle tasa,
Huda vekil iken bana,
Ne diye gireydim yasa.

Gaflet sarmış, dört bir yanı,

Dua bir vazife-i hilkat
ve bir sırr-ı ubudiyettir.

İşte, ey âciz insan,
ve ey fakir beşer!

Aşk istikbalin sırlı perdeleri arkasında,
Maşukun yolunu gözlemektedir..

Gönül çırasını hasret ateşi ile yakıp,
Aşk, umut ve azim ile aydınlatanlar!

Yoka iltifat,
Yalana itibar,

Toplumsal yıkılış ve
Yok oluşun sebebidir.