Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Lakabı bed-i, dediği dedik,
Komadı gedik, Bediüzzaman.

Elinde kur-an, okur her zaman,
Kâfire korkudur, Bediüzzaman.

Dünyada şad olmayı, boşunadır beklemek.
Terk edecek şeylere, beyhude verme emek,
Hayat bir gergef misal, işle dur ilmek, ilmek,
Dünyada şad olmayı, boşunadır beklemek.

Hayaller soluyor bak, bir birinin ardından,

Gözüm karardı yine,
Gönlüm daraldı yine,
Dönüp baktım maziye,
Sene varmış elliye.

Saçlarım döndü aka,

BİR OK

Yaşanan hiç bir günün, belli ki tekrar yok.
Sanki yayından çıkmış hedefe giden bir ok.

Her gün başlı başına bir ömür.

Kimliğimi bilseydim,
Edermiydim böyle tasa,
Huda vekil iken bana,
Ne diye gireydim yasa.

Gaflet sarmış, dört bir yanı,

Dua bir vazife-i hilkat
ve bir sırr-ı ubudiyettir.

İşte, ey âciz insan,
ve ey fakir beşer!

Aşk istikbalin sırlı perdeleri arkasında,
Maşukun yolunu gözlemektedir..

Gönül çırasını hasret ateşi ile yakıp,
Aşk, umut ve azim ile aydınlatanlar!

Yoka iltifat,
Yalana itibar,

Toplumsal yıkılış ve
Yok oluşun sebebidir.

Hayat sadece yaşananlardan ibaret ise!
Bunca kahır ve sıkıntısını çekmeye gelmez.

Sonunda ebedi bir alem,
Sonsuz bir hayat,

Ölüm fıtratta var, İnanana vermez korku.
Yaşadığım bu hayattan, ötede var büyük sorgu.

Yanıldık hayat adına, bilemedik değerini,
Gaflet batağına düşüp, yapamadık gereğini.