Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Beşer yine muhtaç, mesajlarına,
Korkuyla bakıyor, yarınlarına,
Sözlerin çaredir, sorunlarına,
Çareden bihaber, yaşıyor yazık..

Güneşin bu asır, biraz perdeli,

İnsan çoğunlukla,
elindeki nimetin, evindeki saadetin değerini bilmeme nankörlüğünün cezası olarak kendisini huzursuzluğa mahkum ettiğinin farkına varamıyor.

Evet,
gözü dışarıda, uzakta olanlar,
evlerindeki saadeti, yakınlarındaki nimeti fark etmeleri imkansız olur.

Ne söylenir, ey yarenler bu söze,
Resul kucak açmış, görünki size,
Mevla’m vadeylemiş cenneti bize.
Artık cehennemden, korkum yok benim.

Gül odur ki!
Gönül dalında açsın,

Gönül odur ki!
Gözü dost yoluna baksın.

Göz dediğin gönül için görmeli.
Gönül penceresinden bakmayan göze ne demeli.

Öyle göz sair mahlukatta da var.
Örnek mi istersin hemde en güzeline sahip olan sıpalar, ceylanlar,

Gözleri mazinin karanlıklarında umut ışığı arayanlar,
İstikbalin kurtuluş sabahına uyanmayı hak edemezler.

Geçmiş ve geleceği nuru ile aydınlatan ilahi meşaleye gözlerini yumanlar,
İstikbalin karanlık ve karmaşık labirentinde kaybolmaktan kurtulamazlar.

Güneşi çölde seyredeceksin,
Nuru bütün haşmet ve azametiyle göreceksin.

Gönüller suya muhtaç.
Gönlünü çöle inen sonsuzluk nuruna aç.

Evrim mi diyordunuz?
İşte size özlediğiniz muhteşem evrim.

İnsanlıktan bıkıp maymunluğa geçiş sürecinde
bittimi beklediğiniz milyarlarca yıllık nöbetin.

Büyük ağaçların altı her zaman gölgelik olur.
Fakat her gölge, herkese aynı faydayı sağlamaz.

Karanlıklar son bulacak,
Umudun aydınlık ikliminde,

Güneş nikabını kaldırıp,
rahmet ışıkları ile raks edecek,
Işığa hasret bekleyen dertli gönüllerin mutlu seherinde.