Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Yürekler harman yeri kalpleri dar sokak
Neden yandığını sorsun bilmeden olmaz
Gözler kör yakalamış bırakmaz ki adamı
Aşkı böyle yaşarsın bir sebebi var işte

Aklım karıştı çalışmıyor durdu gidemem

Ben isiyan etmem edersem gitmem
Gidersem dönmem ki bırdaha bura
Dömesem yaşayamam uzak kalırım
Sevdiklerim uzak bana tuzak oluyor

Nefesimle kalbimin arasında yaşayan

Amansız mutluluk fırsat vermesin
Hayat bu sermaye mutluluk olsun
Rüyada yatarken ne kadar şirin
Doyurur mutluluk insan oğlunu?

Arasa mutluluk yormaz insanı

Durdu zaman cok zordayim olmuyor
Kurtulamam yakam da cok eller var
Hangisini kovum yasak ben yapmam
Aglayarak gidiyorum bakmam geriye

Kendim kadar sevdim sevmediler ki

Dilime adını ben yazdım senin
İstesende vermem ben yaşayamam
Ne hakla istiyorsun ben vermem
Alırsan yok olurum ben burda

Su gibi ekmek gibi ihtiyaç

Çok bekledim yoruldum ben yolunda
Yaş geldi geçiyor acıyan yoktur
Ben ona acırken o bana güldü
Halen ağlıyorum dur diyen yoktur

Başına döktüyüm gül çiçek kokmaz

Sana yazıyorum bu şiirleri
İyi kötü her türlüsü var burda
Sana yazıyorum var sitemim
Unutamam ben saklarım şiir

Nefesim sana bağlıyıdım demi

Ağarmış saçları sandım taç koymuş
Mubarek çok güzel o benim Annem
Doymadım ben ona çok erken giti
Annam beni ben Annamı kırmadım

Kırat gibi koştu yorulmadı yılarca

Gülen var uzaktan yakına gelmez
Görmek istiyorum engel olan var
Kalemler bitti yazacağım içimde
Engel olsun bağrıma taş basarım

Ben insanım ağlatmayın bu kadar

Eksilmesin yüzündeki tebesüm
Perdeleri çekme bırak görsünler
Bakarsan çiçeğe içinde mor var
Koparma çok güzel yerinde ağır

Sehretsin gelen geçen buradan