Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Ferhat nasıl sevdi eskiden şirini
Bende sevdim şimdi çocuklarımı
Adlarını yazdım sırayınan içimde
Ben sevdim ya sevmeseler de

Ağlamadan seviyorum bakınca

Akşam ben yatarken senle berber
Sevgin halen bende kokun yatakta
Her fısıltın benim kulağımda çınlar
Sevgin bana özel ben nerendeyim

İmkansız değil ki sende sevseydin

Bakarsan gözüme dayanmak zordur
İsyan kopsa da o an gözlerin şahittir
Gitme uzaklara kal yanlızım burada
İpek saçlım gitme sana ihtiyacım var

Sevgiyı sen yaratın öğretin sevmesini

Ayrılık çok zordur dönüp bakmaz arkaya
Sırra kadem o kaçış hata kimde anlamaz
Bülbül gibi yuvayı söğütler de yapmışsa
Sevgi gülmek istiyor padışaha şans yoktur

Dereler kurumuş şansı yok ki gülmenin

Yazmam gerekir doluyum çünkü
Mısıralara sığmaz görmem gerekir
Seni tanıyamadım sen bu değilsin
Ben yanıldım doğru yolda değilsin

Başım bugün ağrıyor senin yüzünden

Gözümde fer varsa senin eserin
Duaları kesmem vermem gerekir
Ateşim çok yüksek düşecek belki
Seversen kuruşun bana işlemez

Cana can diyorsan gülsün gözlerin

Ağzından şarabı verse içerim
Sarhoş olup sızıp senle yatarım
Derdi gamı unutursam sevaptır
Güzeli sevmenin neresi günah

Yatamadım aklım seninle gitmiş

Bitmedi dertlerim geldi üst üste
Sevenim uzakta yakında çekmez
Aşktan anlamayan bu işi çözmez
Nerde hata yaptım bilmiyorum. ki

Yoksa yar yakında çekmesi zordu

Kalmışım yanlız kimim var dır unutum
Benim etrafım yok olmuş bulunmaz ki
Doğmak istiyorum yaşamak değil bu
Sevdiklerim yok düşmanımı yakındır

Benimle gülenler ağladığımda hanıya

Sevmiştim ayrılmam zor oldu bana
Gözlerim çeşmeydi görmez ki beni
Aşkı yaşıyacaktım sürgün edildim
Sevdası içimde atmam mümkünmü

Deli gönlüm lal olmuştur burada