Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Geç oldu ben o ben değilim ki
Değiştim vakit gelmiş geçiyor
Dönüş yolum kapalı gelme dedin
Gönül çanı çalmıyor ki kapatım
İstesem de bağlıyım açılmaz
Git gelme dediğin çınlıyor halen

Karşıma güzel çıktı kendisini beğenmiş
Bitmez tükenmez naz beklemeye razıyım
Gönül vazgeçmiyor değer mi beklemeğe
Soğuk hava çıkmasa kış yaklaştı kapıya

Elin elime değse bir konuşa bilsem ki

Çok çektim hepsini ben sayamam
Evde çocuklardan karıdan çektim
Doslara ben sığınmıştım esir alındım
Gözüm bağlı benim atılmışım kuyuya

Kader dedim kapandım ben evime

Çaresizlik başlar sevgi ağlarsa
Dik dur karşında sevgi gülerse
Yüreğini ezme yeşil çim etsen
Gül bahçe olsan sana girmezler

Alev alev yanma dik dur karşıda

Gidene dur demem durarsa hatadır
Gülmeyen yüzünün nesine baksam
Hayat zor elbete sevgi yok olmuş
Her şey para değil adam değilsen

Ağzında saklama söyle ne varsa

Bana ayıt olan ne varsa sakla
Zorla demem ki kalmışsa rafta
Bir köşeye bırak görmesin kimse
Hatırası çoksa gösterme dosta

Tozlanmasın bir köşede kapatın

Ağlayan gözden kalmamış eser
Gülüşün ve çığlığın bu ne muhabet
Bahçede oynayıp evde yatarken
Türlü türlü oyunları şimdi unutun

Geceyi gündüze bağlayan allah

Şaşırdım dünüyaya nasıl dünüyamız
Ağlayan çoğalmış bakar insanlar
Neden ağlıyorlar bilmek çok zordur
Gülmek ibadetir günahkar kimler

Bu dünüyaya yazık bozmuş insanlar

Şarabı içerken sana çok ağladım
Yar yar deyip bağıranlara rasladım
Benimki de farklı değil ki aynıydı
Derdime ilaç tı şarap beni dindirdi
Güzeli sevmenin günah neresinde

Yolda yürür havalı tarımar olmuş saçlar
Görenler bir bakıyor çekemz ki gözleri
Çok seyrek dokumuştur üzerindeki şalı
Tutarsam elinden yürüyemem ki yanında
Kalp dayanmaz bu kıza güzeliği fazlaca