Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Atam bana anlatı kuranda yalan günah
Yalan çoğalmış evde dur diyen o kimdir
Bu nasıl önlenir ki nasıl kalkar ortadan
Kalkarsa ne kavga barış olur her yerde

Namaz kılan adamlar yalanı söylüyorlar

Yaktılar kalbimde kalmadı sevgi
Kiminki yakıldı ayırmak zordur
Kendime ayırmıştım o da yakıldı
Kalmadı yerinde köroldum sanki

Burnumun direği sızladı her gün

Sevdam bende iflaz eti gülmüyor
Güzel günler gelecekmiş diyorlar
Çekmediğim kadar bende büyüdü
Vurun beni ben yaşamak istemem

Şansım gülmedi ki gülsem ne yazar

Son sözüm bu benim ister arama
Bitmez ki dertlerim üstüne koyma
Azaldığı zaman sana söylerim
Sen varken bitmez kibendeki dertler

Bitirdirdin bende kalmadı ki sabırım

Son defa öp beni sen gidiyorsun
Kalsın o öpücük bende hatıra
Ben sana bıraktım kalsı çocuklar
Her gün benim için öp çocukları

Ararım her hafta unutmam ki sizleri

Ağlatma hastayım kal biraz burda
Bende biraz kalp var ritim bozuktur
Gidersen gizlice git bana deme
Arkadan bakarsam tez unuturum

Küserim ilk başta bedua etmem

Aradı gözlerim ben seni burda
Sen uzakta kaldın gelsen burdayım
Tek kaldım burada doğarmı güneş
Soğuk düştü ben burada üşürüm

Sen olsan belki güneş doğacak

Sevgiyi ben senden aldım vermedim
Verirsem zor olur ben yaşayamam ki
Kokun halen üzerimden gitmemiş
Gelmesen de kokun bende duruyor

Öylesine alışmıştım baktım ki yoksun

Beni unut ben o ben degilim
Sevgi yok olmus ne yaabilirim
Arama sen yaktin kül etmissin
Degistim sevmiyorum artik ben

Sen koy adini zor kulanma bana

Döktür elindeki kalemle sevgi sözcüğü
Ağladığını yazma sen güldüğünü yaz
Sevgi sözcüğü geçsin sayfada ağladım
Sevdim görmedim aldım sevemedim ki

Gözlerime bak yeter anlarsın ben kimim