Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Çıkma sen dışarı soğuktur hava
Üşütüp kendini beni üzme sen
Aldanıp havaya ince giyersen
Hasta olduğunda beni tez ara

Seni seviyorum bunu bilesin

İçim ferah deyil kim gelsin bana
Özüm kazdım kuyumu çok derin
Çıkması zordur gömüldüm burda
Ben uzatım yolu sonu gelmez ki

Ağlamaya gerek yok ki bitmiyor

Sevgi için kapında yılarca ben bekledim
Açılmadı kapılar ağlatın sen dön dedin
Taş olmuş senin kalbin sevgin nerendedir
Aradım ben yılarca bilmem ki nerde ölmüş

Sevdana ben acıdım verseydin yiyecektim

Yazacağım herşeyi
İster kız ister darıl
Yalan yanlış yazmam ki
Bire bir yazdım oku

Saygı duydum her söze

Tez geçiyor günler sizler bura gelince
Durdurmak çok istedim gücüm yetmedi
Döndüğünüz de arkanız dan bakarsam
Bir yıl geçmez ki gözüm yolda kalıyor

Sicaklık verdiniz bana çok zor geliyor

Yaklaştı bana kader güleceksin bir kaç yıl
Görürse beni biri kıskançlıktan çok ağlar
Ayda yılda bir sefer serbes eti gülmeyi
Dağarcığı doldurdum bana bir yıl yeterli

Alahtan yok yanımda yatmayı unuturdum

Gözümü bağlayın atın beni denize
Gidiyorum dönmem artık sonsuza
Hayallerim öldü gömdüm toprağa
Kalmam gidiyorum çok uzaklara

Yoktan var etmiştim sizleri burda

Etrafa kimseye zarar vermedim
Çıkar biri derse şikayetim sana
Gocunmam öperim elini hemen
Özür dilerim o şahıstan bin sefer

İnsanlık özü müslümanın şartıdır

Ben unutum kini sen devam etsen
Ne kazandın bilmem beni kovunca
Önce gülüyordun şimdi ağlarsın
Sen kendine ördün çorabın biti

Burnumun direyi burdan size sızlıyor

Dilime yazdım seni aç koymam
Zararlı yemedim dokunur belki
Sen ben senden de kıskandım
Zararlı varsa alırım senden

Ne olur dilimi kurutma benimin