Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Dağlar birakmadı gün doğsun bana
Zordayım gelen yok tek kaldım burda
Saymadım kaç yıl yaşadım bilmem
Rüya görüyorum göz yaşım bitmiş

Eller gibi davranan insanlar çok var

Zalim zorla aşkı arar bulmaz ki
Fakir koyun güder yolda görmüş kız
Kurt girmiş sürüyü çoban aşıkmış
Sevdalı olanlar gözü görmez ki

Yatmaz ki geceler bekler gelecek

Söyletir yormaz ki oynatır ığdır
Ay da güneş de doğar ığdırdan
Dağlara komşu olmuş yetmez mi
Aras türkü söyler sınırdayım ben

Ben burda beklerim sınırda aras

Alkolu kesmişim çay kahfe güzel
Dolaşımak istedim yağmur başladı
Yok olmuş insanlar nasıl duracam
Alkol bazan kötü adamdan iyidir

Merhaba diyecek adam yok yolda

Dün gece sen geçtin aklımdan evde
Kattım ben mezeme sarhoştum akşam
İstanbulu sehretim yüksek bir yerden
Seni görmek için ne yapmam gerek

Galata köprüsünde balık tutanlar var

Aklıma siz gelince kalbim sanki duracak
Gülmedi ki bu bahtım tek başıma burdayım
Yoldan geçen çocuğun başını çok okşarım
Kapatıyorum gözümü siz diye seviyorum

Kendime söz geçmiyor ikna olmadım ki

Yatacağım ben bugün sabah erken kalkarım
Huzur buldum kızımdan artık benim günümdür
Bu gece bir kaç rüya bana belki az gelir
Yeterki kızım gülsün ben ağlasam vız gelir

Mutluluk kolay sanma tutmasını bilirsen

Sesime ses ver kesme sen sesi
Yanlız kalmış için gerekir sesin
Ağlasan da arar burda gözlerim
Ya dua edersin hayırlısı ne bana

Sesime ses versen yaşarım burda

Hayelerimi kendime topladım ben yılarca
Çalmadım kimseden alın terim var içinde
Çabuk duyarım denilen sözler unutmam ki
İnsan serafı olmuşum ağızlar ne söylüyor

Her sevgiye inanmam öpmesini bilmiyor

Söz biti dilim kuru gözlerim yaşla doldu
Sarmadan tutamasın dualar da faydasız
Allah’ım reva değil kul kulu ağlatıyor
Sevenler ölümüne sevmeyen ne biler ki

İftıra denilen zıkım kötülerde toplanmış