Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Gülmedi gözlerim ağlıyor gözlerim
Şanslı kulum sevdi beni çocuklar
Uzakta olsam çok şanslı kulum
Telfonda beni mutlu ediyor

Ağladıkça içim bıraz olsun boşalır

Sana olan sevgim bak içimde gizlidir
Ben verdim mi atamam ki söz verdim
Bana açık sana değil yutum o sözlerini
Sanma unutmuşum onu sen bana sor

Ağladığım günlerim sana ayıt yazmışım

Filizlenmiş güller kötü gözden korkarım
Dağlar vardır uzakta yamacında çiçekler
Tomurcuk üzerinde dokunursan bozulur
Ovalarda çiçekler açmadan çabuk solar

Doğal olan herşeye dokunma kalsın güzel

Salancağa koysam seni bir kaç sefer salasam
Etek geniş çok güzelsin seni ben kıskanırsam
Havalanıyor eteklerin baldır bacağın çok güzel
Güneş doğmuş çok üşüdüm gözüm seni arıyor

Nefes almam çok güç oldu gözlerine bakınca

Rehin kaldım ben burada birine
Desem ağlıyor demesem zordur
Kendi çok tükenmiş sıra bendedir
Sevmem gerek bana o yakışıyor

Ben tutundum o da bana tutunmuş

Dilimin ucuna biber sürmüşüm
Beni sen yanıltın haber vermedi
Yazdım ben dilime seni silmedim
Seni sevdim diyemedim pişmanım

Pişmanlık fayda vermez insana

Dur yolcu kimsin nere gidersin
Postacı gelmedi sandım sensin
Sevdiklerim uzak özlemim artı
Gelmedi mektup postacı nerde

Telfon yok nerden alım haberi

Sana kıyamam ki sen çok acılar çektin
Rahat ediyorsam senin payın çok burda
Sana çok kızgınım ben söyleyemem sana
Çok acılar çektin birde benden yeme sen

Laf olsun torba dolsun ben onu yapamam

Hoş geldin ben sana doydum bu sefer
Yapacağım ne kaldı ki aldın sen benden
Son zaman bırazcık sen rahtsız oldun
Bana sor rahatım kaçtı rahtsız oldun ya

Sor bana taşıdım ağrıları sende olanı

Saat tam akşamı geçt geçecek
Yatmak aklıma gelmiyor artık
Kafam durmuş çalışmıyor ki
Burada hazırlık yapıyor belki

Gece farketmez ki beklerim seni