Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

NAZAR


Dağılsın zülüfler, bırak tarama
Dökülsün bağrıma, merhem yarama
Kaybolan yılları boşa arama

NASIL DA KANMIŞTIM

Nasıl da kanmışım çok zaman önce
Kalbime hüzünler ekip de gittin
Gözyaşım akmıştı inceden ince
Boynumu öylece büküp de gittin…

NASIL DERİM GİTTİĞİNİ?

Gittiğin gün zaman durdu
Hayat değil hasret yordu
Gelen sordu, giden sordu
Nasıl derim gittiğini?

Nedensiz kaybolup gittin gideli
Yüreğim inan ki bir yangın yeri
Kalbimin koşulsuz gerçek sahibi
Yerine kimseyi asla koyamam…

NEDENSİZCE

Gün batımına doğru uçan kuş
Apansız yitiverir ufukta
Suya düşen taş gibi…
Sen düşersin aklıma

NAZLI’ M

Neyleyim ben sensiz yazı baharı
Aslı’ nın soyusun, ceren bakışlım
Zer misin, elmas mı ey kalem kaşlım
Laleler sümbüller açmasın gayrı

Bir kuşun süzülüp uçuşu gibi
Sanki suyun taşı yutuşu gibi
Bir yıldızın gökten kopuşu gibi
Usulca kayıp da gitmek oldu mu?

Gülü dikeniyle sevmezmiş gibi

Gece gündüz ak sütümle besledim
Köyde kentte gök beşiğe beledim
Darda zorda adını heceledim
Sütüm sana helal olsun can oğul…

Başak sarısıydı her bir saç telin

Anadolu Kavağında
Acıyla yoğurulur zamanın harcı
Kan revan içindedir
Midye ayıklayan çocukların elleri
Donmuştur
Yarı çıplak ayakları

BİR GECE YÜREKTEN ÇAĞIRSAN BENİ

Bir gece yürekten çağırsan beni,
Ne yağmur dinlerim, ne kar, ne tipi,
Aşarım dağları ve denizleri
Düşerim yollara bir Mecnun gibi