Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

Bir su sesinden seslen bana
Fark etmez, nazlı bir dere şırıltısı
Denizin aşkla kıyıyı okşayan dalgası

Yıldızlar yuvasına çekildi birden
Karardı gökyüzü
Nasıl olduysa kabardı deniz
Ansızın bir yıldırım düştü
Meyveler korkup akıttı şırasını
Sonra günler şaşırdı sırasını

SUYA YAZI YAZAR GİBİ

Güfte. Naime Koç Özeren
Beste: Ramazan Özyurt
Makam. Muhayyer Kürdi

ŞU ZALİM GURBETTEN DÖNMEYECEKSEN

Asılsız sözlerle dil dökeceksen
Ellerin önünde diz çökeceksen
Şu zalim gurbetten dönmeyeceksen
Kalbimi kökünden söküp al da git…

Say ki kum tanesiyim, rüzgârın savurduğu
Yol bulup gelsem sana, denizim olur musun?...
Sahile, martılara, dalgalara sor beni
Sor beni yıldızlara, sar beni ne olursun...

Fırtınalar kopardı, isminin hecesiyle,
Kalbim nasıl çarpardı, tatlı tebessümünle
Sevda garip bir ateş, sönmez bir avuç külle
O masum aşkımızdan sararmış güller kaldı…

Ah ile vah ile geçiyor yıllar
Özlemek boşuna, kapalı yollar
Hasretle sarmıyor sevdalı kollar
Söyle ey sevdiğim şimdi nerdesin?
**
Yalanmış meğerse verdiğin sözler

Ardımdan usulca gelip apansız
Kapatma gözümü, kapatma öyle
Yaprak tomurcuğu nasıl tanırsa
Tanırım seni ben bir ömür böyle…

Söyletme ne olur beni söyletme

SUÇ KİMİN DİYE

Yapraklar hüzünle düşerken yere
Sorarım hüzünle suç kimin diye
Ağaç mı, yaprak mı, dal mı vefasız?
Yollar mı, yolcu mu, biz mi vefasız?

SIRILSIKLAM

Bir sabah uyandığımda
İzmir’ im olsan
Mavi mavi çalsa vapur düdükleri
Gülümsesen masmavi