rüyalar
rengin değil artık
bulanık ve gri
saçlarım tebeşir tozu
ölümün beyaz işaretleri
beni yarım bırakıp gittiğin
o soğuk Şubat’tan beri
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Hüzün damlamış mısralara yine. Şubat, cemre mevsimi. Bir yıl götürdüğünü, geri getirir bir başka sene. Ney çile söylese de insandan. Gün gelir neşv-ü nema'ya döndürür yüreği...
dua ile...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta