Ya aynaya bakma, ya ona inan.
Kör müsün, şaş mısın,o doğru söyler.
Katiyen aldatmaz,söylemez yalan,
Gerçek mi, düş müsün,o doğru söyler.
Çiçek mi,petek mi,arı mı,bal mı?
Dostluk bezirganı aslan hemşerim,
Dostluk var, anlamsız buyruğa benzer.
Sabıkalı dostla dolu defterim,
Dostluk var, pireli kuyruğa benzer.
Dostluk bir sözcük mü,tama mı bu mu?
Kafatası çatlamış,fikrin çatısı çökmüş;
Basiretin gözünü,irinli yara örtmüş.
Durmadan kaşıyorlar kabuklu yaramızı;
Vurdum duymazlık bizim ağlattı anamızı.
“Sitre-tül münteha” denen tapuna,
“Hıra’dır, Sair’dir, Tur” diye geldim.
Lütfün erişince, yokluk kapına,
Şükürle, sabırla “dur” diye geldim.
Belki kerem eder, hor hakir bakmaz,
Ârif ol cehâlet dağını devir,
Önce kendine gel,sonra bize gel.
Aklını fikrini içine çevir,
Önce kendine gel,sonra bize gel.
Kaypak zeminlerden,kirli oyundan.
Kuran’ın baş düşmanı, şirkin ta kendisidir,
O, karanlık gecede, kara karınca izi.
Şirkin baş düşmanıysa, Zikir’in efendisidir,
Gizli açık şirklerden, Tevhit kurtarır bizi.
La-ilahe demekle, ilahlar yok olmuyor,
Yıldızla süslenmiş bütün gök yüzü,
Ufukta doğuyor ay nazlı nazlı.
Büyüsü sararken kuytuyu düzü,
Salınıp geliyor yar nazlı nazlı.
Günün yorgunluğu günle kayboldu.
Düşman öğretiyor bana dostluğu,
Dostum diyenlere çatışım ondan.
Acâyip terbiye sarmış boşluğu,
Hayretle seyredip bakışım ondan.
Feryatlar,figanlar, ağıtlar çoksa.
Sevda iklimine, bahar gelince,
Gül dikene güler, gülde dikene.
Gönül toprakları tava erince,
Gül dikene güler, gülde dikene.
Bülbül güle, gül dikene dolanır,
Kutbu velayetle, çatılsa çatı,
Âdem’in, yeniden inşası demek.
Oradan insana, açılsa kapı,
Kalbin Zikrullah’la, ihyası demek.
Mektebi Resulde kurulan rahle,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!