Ölü kelimeler
İçimde ölür sözcükler..
Dışarda düğün dernek..
Geçip karşıma raksedersin..
Gülüşlerin savrulur suratımda...
Ama ben dervişim
ÖLÜME SERANAT
Ey ölüm güzel yüzünü niye göstermezsin bana
Kollarını açıp gelsen n’olur sanki
Alıp verdiğim nefes ciğerime saplanıyor
Ey ölüm güzel yüzünü niye göstermezsin bana
Kollarını açıp gelsen n’olur sanki
Alıp verdiğim nefes ciğerime saplanıyor
Hangi kuytu gecelerde gezersin böyle
Tek başıma bekliyorum seni her gece
Ey bana ölüm kadar yakın
Ve yine
Ölüm kadar uzak olan sevgili
Sen aklıma gelince
Ölüm daha güzel görünüyor gözüme
Aklım sana gidince
Devamlı özgürlük deyip duruyorum,
Dilime yuva yapmış,
Nedendir bir türlü dağıtamıyorum,
Bozamıyorum bu meçhul yuvayı...
Bu akşam bundan kurtulmalıyım,
Artık bir nokta koymalıyım...
Asfaltları sevmedim hiç
Hiçbiri dağların doruklarına yol olmuyor diye
Dağların mahrem yerlerine
Her ne kadar
Beni düşürse de
Kanımı akıtsa da
Tükettikçe tükeniyorum her an
Acımasız bakışları üzerimde zamanın
Bir labirentin açmazına kilitlenmişim
Kaçıp gittiğim yer hep aynı yer
Ayaklarımı çektim yerin omuzlarından
Üzerine çiğ düşmüş umutlar
Toprağı yarıp çıkacak bir gün
Mecnun yıllar boyu arasa da Leyla’yı
Yanı başında olduğunu görecek bir gün
Hilaller dolunaylara gebeymiş
“Ben”den Rami’ye...
Bugün güneş daha bir parlak,
Bugün güneş daha bir yakıyor...
Parladıkça içim daha bir kararıyor,
Yaktıkça içim daha bir yanıyor...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!