Mustafa Ceylan Şiirleri

-I-

ALLAH-PEYGAMBER-İMAN-SAADET

Çektik de besmeleyi, kurgulanmış saate
“Çöle inen nur” ile, zamanı ayarladık.

-'Hak sübhânehû ve Teâlâ âdem oğlanlarını dört dürlü nesneden yarattı. Ve hem dört bölük kıldı. Ve hem dört bölüğün dahi dört dürlü tâatleri vardır. Ve dört dürlü arzuları ve dört dürlü halleri vardır.'
(Makalât-ı Hacı Bektaş-ı Veli, Syf:17)

DÖRT UNSUR

Dört bir yönü, dört bir kere, dört bir yere ser

Ne gelişe biz karar verdik
Ne gidişe...
Senden geldik, sana varıyoruz işte...
Şerit koptu kopacak
Başım dönüyor, titriyor titriyorum
Aslında yalın kılıç korkularım var,

Üç kuşum vardı benim, aynı yuvada
Besledim, yürüttüm, büyüttüm
Uçmasını öğretemedim, nedense
Zira uçmadım, uçamadım;
Hep süründüm...
Onlar da peşimden, aynen...

Yaprak düştü dalımdan
Kuş uçtu, soğuk vurdu çiçeğimi
Üşüyor, titriyorum
Hisseden, ısıtan nerde? ...

Ben su kenarında kavrulan ağaç

Üç evlât, üç torunum var
Felekle sorunum var
Alnım bulutlara değiyor
Lâkin,
Bitmez yoksulluğum var
Hep hüzün taşır bana

Çatlayan toprağa buluttan yağmur
Yağacaktır diye beklemek lâzım.
Bu çılgın geceye ufuklardan nur,
Doğacaktır diye beklemek lâzım.

Bir küçük fidana nice bağları

Nasıl estin nasıl, çile dağımdan?
Yele benziyorsun, ah seni seni!
Kopardın üzümü asma dalımdan
Ele benziyorsun, ah seni seni!

Yaptığım çağrının kaçtı sayısı?