Sevdim
Seviyorum seni kadınım
Sen canım candaşım
Can yoldaşımsın
Sen beni hayata bağlayanımsın
Aşk onun kalbinde doğar
Seversin
Seven sen olursun
Kadın isterse
Mutlu olursa mutluda eder
Severde
Çullanır gecenin üzerine karanlık
Üstesinden gelemediğim iç savaşlarım
Yudumlarım meye kanmış lal olur dilim
Damarlarımda kandan çok mey dolaşıyor
Sızmış bomboş odamda yalnızlık
Büyüyen fidanı durduramazsın
Meyve veren ağaca gem vuramazsın
Kuruyan dalı yeşertemezsin
Hayat böyle bir şey arkadaş
Ömür yirmilerde yemyeşil bahar
Zaman harcamak için değil;
Yaşamak içindir.
Ömür bittiğinde değil;
Yaşama sevinci bittiğinde ölür insan.
Yağmur tane, tane yağar üstüme
Zaten buz kesmiş tenim ıslanır
Felek bir sillede sen vur kastına
Belki laf anlamaz gönül uslanır
Dizlerim çözüldü kalmadı derman
Bağlandım bir vefasıza
Gülmüyor yüzüm gülmüyor
İçimde bitmiyor sızı
Gülmüyor yüzüm gülmüyor
Oturdum köşesi kırık masaya
Kadehimde sen
Mezemde sen
Seni özlemişim galiba
Bilmem ki nasıl söylesem
Şahidim gece
Yaşamak dört duvar bir tavansa eğer
Yaşamaksa kabirde de yaşanır
Yaşayıp yaşadıklarına tutsaksan eğer
Özgürlük bahçede değil zindanlardadır
Esaret zincirleri kırılır lakin
Işıklar arasında bitti başlayan hayat
Bir yudum şarap bir kadeh rakı,
Bir meze gibi.
Adı neyse ne Ayşe Fatma Züleyha
Kader buydu ya.
Sen kendini ne sandın ey gafil
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!