İstanbul deyince
aklıma, sen geliyorsun
Ya...
Bir şehri bir insana
mal etmek,
Ne kadar acı...
Senin için yaptığım
hiç bir şeyden pişman değilim...
bugün tanısaydım yine aynı şeyleri yapardım senin için...
Çünkü, o sevgiyi bana veren Allah'tı
kalbimi sevginle doldurmuşsa
ben ne yapayım: (
Ne çok düşünürsün
Kendimi yormaya
Değer mi ki
Hiç
Senin olmayan bir hayat
İçin kendini yormaya
Öyle bir gülümse düşle ki
Pembe yanaklarının arasındaki
Kıpkızıl dudaklarından
bir kahkaha kopsun önce
Birkaç kilometre uzaktaki insanlar bile
Sen,
Hani kimseyi üzmezmiştin ya
Öyle kırgınım ki sana...
Kalbimi bırak ,
Bütün kemiklerim ağlıyor...
Öyle kırgınım sana
saat sabahın 6 sına 32 geçiyor
aylardan yine, soğuk Aralık
bugün ayrılığımızın 2. yılı oluyor,
yine bir yıl başı geçen yılı sildiriyor
saat sabahın 6 sının 36 sı
Bir insan mutsuzluktan
Ölmek için dua ediyorsa eğer
O insan için kıyamet çoktan
Kopmuş demektir...
Hala yaşıyorken
Kimseyi bu kadar üzmeyin
Ne gök kabul eder yersiz kükreyişini...
Ne yer kabuğu sindirir
aciz küllerini...
Üzerine su serpmeden
Gittiğin o ateşinin.
Kaç yağmur gördü de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!