her şey bir resimle başladı...
sessiz kayık, öylece duruyordu
suyun üzerinde ama yüzmüyordu...
bir vapur köprüye doğru yaklaşıyordu hareket etmeden,
boğaz denizin tüm mavilikleriyle buluşmuştu ama
şiirler yazardım tutup elinden,
mutluluk damlardı gözlerinden,
düşlerime doyamadım,
senin yüzünden
gittin ya o gün,
kalbim koptu gönlümden
Aç karınla soru çözmeye benziyor, seninle hayallerim,
çözüyor, çözüyorum doymuyorum.
Okumak karın doyurmuyormuş demek,
bilmek yetmezmiş,
cesaret yüzüne bakabilmek,
ilk adım elini tutabilmek,
Tükenmek de bir yere kadar,
bir yere kadar tükenir, tükenirsin...
sonra yeniden yeşerir,
gelişirsin yeniden...
Tükenmek de bir yere kadar,
soğuğa vardır derman,
sıcağa ne çare,
bir kere sevmeye gör,
yanmak ne çare
soğuğa vardir çare.
Hayat Masal, Sonu sana bağlı.
Sen kahramanı ol masalın,
Anlatsınlar seni dilden dile.
Ya bir dekor ol bu masala
tıpkı bir ırmak gibi,
Kıyında yaşananlar anlatılsın,
dönüşü olmayan yola girdin sen
artık dönsen de seni sevemem.
sevsem de artık seni kabul edemem.
ne göz yaşları döktüm uğruna
bilmesen de buna tekrar cesaret edemem.
Uçmasını bilmeden yuvadan atılmış bir kuş gibi,
biliyor aslında,
tek yapması gereken kanatlarını
daha güçlü çırpmak bu sefer,
çünkü o yetenek iliklerinde var.
Yükselmek yeteneklerini kullanabilmektir bazen!
hani yanlız kalırya insan karanlıkta,
hiç bir umut yok, çıkış yok
bir aydınlık bekler boşuna
artık karar verme vaktidir,
kalırsa insan yanlız başına...
Sende sev ki yarim kalmasin hayat.
Yarim kalmasin bir kelebeğin kozasi
Sende sevki unutulmasin mecnunun leylasî,
aşik veyselin, gül ile bülbülün hatirasi...
Yeter ki sev, ağlamasin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!