hersey o kadar sessizdi ki,
gidişini bile duymadım,
oysa ciğliklar atiyordun kulağıma,
öfkeliydin, kızmıştın,
sonra kapiyi çarptin ve çıktın ama
Herşey o kadar sessizdi ki
Bir rüzgar eser,
Kapilirsin aniden.
Sonra resim, şiir ve fotoğraf.
Sonra anilar takilir peşinden firtinalara...
Tutunsan da alamassin kendini
Kimi zaman başımı yastığa koyar,
derin düşüncelere dalarım...
Gözlerim kilitlenir özüme,
Kirpiklerim kapanır,
ufak ufak dalarım...
Belki uyur uyanırım,
Bu şehre yağmur yağıyordu...
Bütün şehir ağlıyordu.
Ben en çocuk hâlimle üşüyordum...
Kimse sen değildi, kimseyi istemiyordum.
Şehirle birlikte ben de ağlıyordum,
hiç umudumu kaybetmiyordum,
yıkık bir yolun kenarından,
yürüyerek geliyorsun karşımdan
gerçekmisin diye merak ediyorum bazen...
yoksa bu gördüğüm bir resimmi
yada bu gördüklerim resim de
düşlediklerim hayal mi diye...
akışkan olan
her şeyim katılaştı
dün düşümde. misal gözyaşlarım.
gözlerimi açamadan
ağladım. anladım ki
alınyazımı bozduramadım
soru işaretlerini diyorum
yanlış mı? bıraktık,
cümlelerimizin sonunda ki
aldığımız cevaplar ünlemlerle oldu
hep ömrümüz boyunca...
Aklindan bir sayisini tut ve
her şeyden onu çikart,
iste hayat ve yaşam dediğin şey bu.
Ömür, sayamadan ilerler ama bir bir azalir...
Mutluluk naber,
nasılsın,
Görüşmeyeli neler yaptın?
Hah! Bendeki de soru mu,
Ben biraz hüzünlendim,
Dersime de çalıştım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!