Murat Ülkü Şiirleri - Şair Murat Ülkü

Dünya bu, ah dünya, yalan dünya!
Nerede insanlık, nerede benlik?
Satılmış beyinler, kararmış yürekler,
Para pul için çiğnenmiş şerefler.

Makamlar, mevkiler, süslü koltuklar,

Hukuksuzluk almış başını gidiyor
Bu bozuk sisteme bi dur de aslanım
Vekalet alan asılı ezip geçiyor
Ona bu yetkiyi veren kim bil aslanım .

Efendisi olmak varken sürünmek neyine

Tehdit ve korku ile bu hale geldi ama böyle gidemez
Geldi de geciyor bile dur demenin zamanı
Sağır olup millete duymayıp da durmayanı
Elbet gelir sandıklara gòmmenin de zamanı...

Karıştı iyice at izi it izine bu ara

Deli gönlüme bağladığın o sarı saçlar , ilmek ilmek çözülüyor Mihriban!
Ayrılığa dair şiirler tükendi, istemiyom artık ölümü
Kalan ömrümce koklamak istiyorum filizlenen aşk gülümü
Helal et hakkını, gönlümde yeni bir aşk seziliyor Mihriban!

Yâr yazıyom yar okuyom kalem elden düşmüyor

Aklımı zaptedemiyorum sana gidiyor.
Kalbime engel olamıyorum sana gidiyor.
Her geçen saniye murat murat olmaktan çıkıyor.
Duygularımı durduramıyorum, seni özlüyor...

Sen sevme beni, avcunu yalarsın desende durmuyor,

Belirsiz bir yaşamın eşiğindeyiz
Var ile yok arasında akıyor günler
Su akarken testisini dolduruyor kurnaz
Garip direnerek hayata ömür tüketmekte...

Hayat dürüste zulüm getirir

Düştüğünde anlayacaksın,
Herkese ne kadar da uzaksın,
Ne kadar da yabancı sana, yakın sandıkların,
Hiç tanımıyor gibi bakmalarına, şaşıracaksın...

Kimi seni hiç tanımayacak,

Ben yalnız doğdum yalnız yaşadım
Hep bir bahtsızlık düştü şansıma
Ne pişman oldum ne de ağladım
Hep bir kahpelik düştü şansıma...

Eza ile cefa ile yoğruldum

Denizin ortasına pisleyen kargadan bencil
Türlü şaklabanlıklarla kendisini ediyor rezil
Her türlü sahtekarlıkda bizzat kendisi fail
Utanma duygusundan utanır oldu edepsiz...

Haydutu hırsızı kendine edinmiş rehber

Alevisi sünnisi inandığı gibi yaşasa herkes,
Ya Muhammed ya Ali diyerek tüketse nefes,
Birlikten çekinse fitne, kesilse şer ses,
Eğilmeyen dik başım beladır bana.
Diz çöktüğün nefsin cezadır sana...