Murat Tali Şiirleri - Şair Murat Tali

İki insan...
El ele, sessizce yürüyordu.
Yol, upuzundu.
Ağaçların gölgesiyle, güneşin ışığı birbirine karışmıştı.
Toprağın rengi, gökyüzünün mavisine ayna tutuyordu.
Sözcüklere gerek yoktu.

şair sahneden inse de dostlar
şiir olanca hızıyla devam ediyor.

Aşk hak edilmez
çünkü boka konan arıya benzer
bazen aşk,

şiir.... zaman.... mekan... kayıp...

içimde deli bir yangın var... ağıt yakar gibi...
tüm zaman ve mekanların ruhu bir buğday tanesine mahkum edilmiş...
ata tohumu diye bir kavanozda binlerce yıldır saklanır durur gibi...
yangınlar olur... fırtınalar kopar... gökler yarılır... denizler taşar... okyanuslar taşar...

Hangi çağda başladık bu masala,
Gözlerin beni hangi yıldızda buldu,
Ruhumun yankısı mıydı sana koşan,
Yoksa bir destanın küllerinden yükseldik de
Bu dünyada yeniden yazıldı adımız?
Zaman döngüsünde seninle ilk karşılaşmamız değildi,

Deniz farkında olsaydı damla olduğunun büyüklüğü ile bu kadar böbürlenmezdi. Damla da bilseydi deniz olabileceğini bu kadar ezik davranmazdı kendine.

AŞK, denizin damladan, damlanın denizden olduğu bir var oluş halidir. AŞıK her zamAN AŞK'tan AŞK üretir ve AŞK'ı AŞK yapanda Aşığın yüreğindeki damladır.

Ola ki bilirsen damla olduğunu, denizi içinde taşıdığını anlarsın. Ola ki görürsen denizi, onun damla olduğunu bilir SUS'arsın.

AŞK, külfetsiz olmalı, her kim ki AŞKa varmak için acı çekmek gerek diyorsa AŞKı bilmediğindendir.

AŞK kendiliğinden yaşanan bir haldir ve aslında AŞK tektir.

Sadece tezahür eden çokluğu vardır, paraya, insana, doğaya, tanrıya ve değer verdiği her ne var ise ona.

Ne feleğin derdidir salıvermek seni,
ne de leyla'nın umrudur yola düşürmek seni,
yüreğine yüklediğin hal iledir gidişlerin,
ne felekte ara
ne de leyla'da
ne varsa yine sendedir.

ve AŞK,
uğruna cinayetler işlenen,
cana kıyılan,
meczup yapan,
delirten,
uçuran,

Saki demindedir aşkın.
Günah bilir
yere damlayan
her bir damla şarabı.

Tanrının

Evrenin kadim sırlarını arardı yüreğim
Kelimelerin yükünden kurtulup, dile gelmek için dökülürdü nefesim
Belki de sadece benden bana dökülen bir yankıdır arayışlarım
Bir ses, hiçbir kulağın duyamayacağı kadar derinden
Ve ben, o sesin peşinde bir ömür boyu susma ihtimalini sevdim