dokunma kalbinin tozlu raflarına
kokusunu rengini yitirmiş umutlar
aşka dair bütün mevsimsiz anlar
bırak dağınık kalsın
bakma yüzüne kuru hüzün çiçeğinin
Hayat bahçedir, bu bahçe yüreğinin derinlerindedir.
Kadın bu bahçenin içindedir, bahçe aydınlık ve sıcak.
Bahçe hayal ve gerçektir, aşk bu bahçede güneştir.
Her fırtınadan sonra yine güller ekersin.
Beklemenin öğrenilecek bir yanı yok ama yine de beklersin.
Bütün söyledikleriniz asılsız olduğundan, üstelik
dokuzu beş geçe harici yası kabul edilmez bir zamanda,
Kadir Gecesi pişmanlığının da kapsamadığı bir alanda,
yolcu kapasitesi fazlasıyla hareket eden bir vasıtada,
koltuk hayali kurmaktan suçlu sayılıyorsunuz.
bir başına değildir yalnızlığın
yalnızlığın bütün insanlarda
çocuklar oyunlarda
kadınlar aynalarda
adamlar hovardalıkta
yarışmalar televizyonlarda
yeni bir savaştan dönüyorum
ağzım kuru, yine mataramda çöl kumu
yüreğim yaralı, yine taşıyorum bir kör kurşunu
yine senin ellerin değil miydi beni vuran
ey aşk!
bana büyük
zamana küçük
hayatımdan döküntüler bunlar...
ciddiye almayın söylediklerimi / içinde gerçek yok
çünkü hiç bir güzel söz yansıtmıyor
geçerliliğini yitirmiş bir gerçektir elinde tuttuğun
adres hanesinde seni unutmuş insanların isimleri
artık kimse kimseyi anımsamıyor eski yarasından ötürü
senin fidan ektiğin yerlerden bir orman göçtü
hangi kuş vurulacaksa ona göğüs gerersin sen
hangi düş kırılacaksa ona tutunursun sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!