Murat Halıcı Şiirleri - Şair Murat Halıcı

Mor kasımpatılar açacak birazdan kirpiklerinde
Dilim sevdama yokuş
Sessizlik bile sarhoş
Dolunay omuzlayacak yüreğimi
Mahcup

Bir yıldızın asık suratı yapışmış penceremin buğusuna
Gece leylak kokusunu sürmüş yine
Dolunay çekiyor ruhumu kendine
Bir şiir daha anlatmaya çalışacak seni yeniden
Aciz
Yetersiz

Birbirlerini arıyor yansımalar
Dillerde kekremsi bir ışık
Zamanın uçurtması gölgeler
Artıklarıyla besleniyor birbirlerinin
Davet edilmedikleri bulvarlar bunun şahidi
Ne usta kuklacısıdır oysa zaman

Ağu hayatı içtim elinden saki
Geçmez sarhoşluğum son nefeste de
İçirdiğin mey efsun gibidir sanki
Özgürlük tadılırmış bir kafeste de

Yola aşığız geçtim yolundan saki

Silelim bu şehri haritadan
Ve şunu da, şunu da
Eğreti duran dağları da
Ki özgürlük koksun kır çiçekleri
Kör topal ilerlemesin mayın tarlalarında kelimeler
Ve sen umuda benziyorsun sanki

Bilir misin sofi?
Aşk dediğin bir yalnızlık silsilesi
Kendisini göremesemde
Gölgesini gördüm onun

Sonrasındayım her şeyin
Senin, kendimin, sevginin, özlemin
Gül dikeninden kanarmış öğrendim
Başka bir kentin sokaklarında öldük biz
Varlığımız en büyük matem

Bir kadeh de bana ver
Sek olmasın
Bakışlarınla doldur üzerini
İçki de bahane biz de
Firar edelim kendimizden

Aşkı sil yüzünden seni ele veriyor
Hem yaşamak için aşk gerekmiyor
Ölmek içinde
Grinin tonu olmak suçtur buralarda
Ya kendini akla
Ya da bir siyah çiz kendine

Üstüste çıkmış cücelerden ibaretim
Bakmam bu yüzden boy aynalarına
Baş aşağı sarkmış sorular
Aranma sesimde
Sesim boş tuval