Bir çoban kendisine ait olan kulübesinde padişah rüyası gördü.
Uyandı, hayali gerçekliğin soğukluğuyla söndü.
Münzeviydi, barakasının dışını bir deniz sanardı.
Gördüğü rüya ise ölü doğmuş bir balıktı.
Sessizliğiyle hâletiruhiyesinin resmini çizerdi.
Beyaz tuvale umutla dokunan bir ressamdı.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta