Müjgan Kızıleniş Şiirleri - Şair Müjgan ...

tek kişilik ordusundur
kimse bilmez
kazandığını da kaybettiğini de
bir sen bilirsin...
yıkarlar sarayını
tek bir nakış kalmaz içinde

çocukken dinlediğim
bir masalda buldum seni
hani yakışıklı,romantik prens kızı çok sever
alır atına götürür;
masal mutlu sonla biter
diğer masallar gibi.

içimdeki çocuk
uyanıverdi uykusundan
seni özlemiş..
beni sana getirdi
içimdeki çocuk ağladı bugün
dilimin ucuna geldi birşeyler

bana ne oldu böyle
yorgunum ama
dinlenirim seninle
kalemim...
başına gelmedik var mı senin
seninle yazarlar son kararları

Herkes koca bir şehirdi kendi içinde.Bazılarına kendi sokakları yabancı,bazılarına ezber, bazılarına labirent.Birbirlerinin içlerinden geçtiler,birleştiler,kesiştiler.Kimi ezberlerine yeni ezberler kattı,kimi imkansızlıklar,zorluklar,çıkmazlar yarattı...Hasarlar bıraktılar birbirlerinde.Kimileri de yıkıp yağmaladılar...Kendi çıkardıkları toz bulutunda kaybolup gittiler.

Hüznüm,sarı güllerimden ve kırçiçeklerimden bana kalandır.Onlarla hayata gülümseyebildiğim zamanlar en büyük mutluluğum.Kapımın kilidi yoktu benim.Gönlümün de.Bazen çat kapı misafir ettiklerim de oldu.Onları da ekledim kendime.Hüznümden yana hiç şikayetim yok.Çünkü o en yakınımdır.Yıkıp yağmalamadığım,her zaman yanıbaşında olduğum hayatlardan,bazen de güle oynaya geçtiğim sokaklardan bana kalandır.

Kalemim dedi ki...Üzerinden düşen her bir parça bulur yerini,bırak savrulsun gitsin...Kendi sahnenin perdelerini aç.Artık kimsenin değil,kendinin işçisisin.

çocuğum...
senin için bir fotoğraf çektirdim...
bak bunlar ellerim
avuçlarımda nasır yarası...
bak bu yüreğim
içinde gönül sızısı...

neden hep eksik kalmış biryerlerimiz
ne kadar cesur sansak da kendimizi
gecenin karanlığından
yeni güne giden yolda
neden hep tökezlememiz.
neden sularımız bumbulanıkken

öyle bir çırpıda bırakma beni
nasıl ağır ağır oluştuysa birşeyler
öyle olmalı yok olup gidişin de.
yanıtını alamadığım sorular
neden diye haykırışlarım olmamalı,
kara tasalar çökmemeli içime

ne zaman seni düşünsem,
içimden bir gemi kalkar usulca
ne bir uğurlayanı olur
ne de sığınacak limanı...

ne zaman seni düşünsem,

sessiz sedasız gözlerinde
sonu olmayan kelimeler.
avuçlarında deniz
mavinin tonları parmak uçlarında.
ne güzel dillerin var
ne güzel sesinin rengi.