Mühür Kırıldı
O mühür kırıldı, ne bir fırtına koptu ne de çığlık; Sadece buz kesti içimde, geride kalan her sıcak anı. Bir avuç yalanla sustu, bana ait sandığım o büyük ışık, Ve dünya, ait olduğum yerde, tam ortadan ikiye yarıldı.
Oysa ben o sırça köşkün her taşına güvenmiştim, Sana adanmış her şiiri, her nefesi süslemiştim. Şimdi bakıyorum, omuzlarımda artık savaşma gücü yok, Bu yük, ne kin ne de nefret; sadece yorgun bir bitkinlik.
Beklediğim bir hesaplaşma değil, bir isyan çığlığı değil, Tüm yelkenler indirilmiş, denizin ortasında kalmış gibiyim. Ne dalgalarla boğuşacak bir arzum kaldı, ne de bir liman arayışı. Bırakıyorum aksın, kaderin çizdiği o soğuk ve sessiz su yolu.
Henüz vakit varken, gülüm
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreğim dalındayken henüz,
ben bir gece, şu Mayıs gecelerinden biri
Volter rıhtımında dayayıp seni duvara
Devamını Oku
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreğim dalındayken henüz,
ben bir gece, şu Mayıs gecelerinden biri
Volter rıhtımında dayayıp seni duvara




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta