Bilirim, dokunsam ağlarsın,
Tarumar saçların arasında
Saklıdan yanarsın
Acıların anısında.
Zaman zaman doksan dokuz
Ağlayan çınarın dibinde
Beynim düşünce kalbime
Bir yaprak yeşil hüzünle
Cansuyum çekildi, Taksim Gezi’de.
İnsan insanın kurdu amma
Gurur bağladım gözlerime
Yitik bir uzak geçti içimden
Büzülen ayrılık geçidinde
Hazin bir özlem içinde…
Ayrılıksa aşktan
İçimdeki süper kahramanla kol kola
Ön kesip diklendik delikanlı pozunda
'Komşu kıza yan baktı' denilen oğlana;
Anlayınca benden sorulur mahalle
Kelebekler gibi yumuşadı hergele
Yalan verimlidir
Bire kırk verir
Kırkı da gelinlik giyer
Gerçeğin topal atına biner.
Bilginin çekirdeği serttir
Yoluna çöken heyelan
Kaderdir eyvallah!
Rahmetin bol olsun
Altında kalmışsan;
Eğer kalkmışsan heyelan altından
Doyamadım İstanbul’a seninle birlikte
Doyamadı İstanbul ikimize birlikte…
Doyamadık Emirgan’da semaver demine
Çıkamadık Aşiyan’da bir akşam hüznüne,
Ne Çamlıca Tepesi ne Piyer Loti yetti
Pişmanlık asıp da boynuma
Bir umut gelmişken kapına
Öylece kaldım ya dışarıda
Garipleştim!
Gamlanır gönlüm
Kasvet havası basar ruhum…
ayaklarının altında bulsam da cenneti
umurumda değildi ahret nimeti
minnetle öperdim ellerinden
“bana sen gerek sen!” diyerekten
ne zaman ki ecel aldı seni
Dedim, “Bakışına kurban!”
Dönüp baktı ciddiyetin kaşından,
Dedi, “Ne ayaksın sen?”
Bir de kalkıp dedi ki ayrıdan,
“Aşk deli vurmuş sana deli!”
Dedi ve dönüp gitti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!