Yatak yorgan değildir kadın
Soğuk kış geceleri
Isıtmak içindir
Yalnızlığın ellerini
Ve asla oynatmak için değil
Harman yeri yaz geceleri
Çözerken çileni kader
Bitmez yollara benzer
Alnında kırışan çizgiler;
Çatladıkça düşüncen
Çaresizce görürsün
O kadar güzel baktın ki içten
Girmek istedi içim içine
Senin için olmak için…
*
Âdem’in kayıp sırrı
Bir damla candım
Dürüldüm bölündüm
Dirildim irildim…
Kundaklayıp beslediler
İyi kötü büyüttüler
Söğüt dalları arasından
Akşamın turunç ufkuna uzanan
Gül buğusu sulardan
Bir yaman özlem çektim, vay aman!
Gönlümdü kalbimi açan
Kaldım huni içinde
Huni şişe içinde
Şişe deniz dibinde
Deniz, gözlerinden bir içimde.
Lacivert bir kurbağa sıçradı
Yürür geçerdi başı önünde
Ama bir gün görüverdi
Sarı yazmalı komşu kızını
Şalvar giymiş baldırları sıvalı
Camları siliyordu nağme koşmalı;
Beklettin ya beni gün be gün
Açmadın gönül kapını bir görüm
Kala kaldı kalbim kapında tokmak
Bırakıp gidemedim senden ırak.
Çekip gitsem
Kırdık zaman çarkını
Kandırdık gerçeği
Çayır çimen yuvarlandık
Pembe bulut yastık
Keyfimize baktık;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!