Mücahit Aras Şiirleri - Şair Mücahit Aras

Gökyüzünde yıldızlar parıldarken,
Ruhumda bir sevda ateşi yanarken,
Bir şairin kaleminden düşen mısralar,
Gönülden dökülen şiirle seni anlatırken

Gönül bahçesinde açan güller misali,

Sen yoktun yüreğim buzdan bir zindan
Gönül çölümün serabı senin adın ilham perisi
Gizli sevdim ben bilmesin gül yüzlü Canan
Gönül çölümün serabı senin adın ilham perisi

Bilinmez sırdır sevda düşer ansızın gönle

Bakamadım yüzüne doya doya
Gönül seni soruyor ara ara
Habersiz geziyor sora sora
Gelmez misin gözleri sürmeli yar

Sırma saçların aklıma geliyor

Gözlerin hançer gibi
Yüreğimin ortasına saplanır
Güneş kıskanır seni
Işığı yetmez yanında boynunu büker

Gözlerin çayın demi gibi,
Biraz sıcak, biraz buruk.
İçtikçe alışıyor insan,
Alıştıkça vazgeçemiyor.
Koyu bir akşamın sustuğu yerde,

İstanbul'a bağlanmazdı Fatih Sultan
Hürremi sever miydi sultan Süleyman
Bilinmezdi sevdalar yazılmazdı destan
Güzel gördüm demesin seni bilmeyen

Gözlerin doğar karanlık geceme

Kılıç gibi keskin, adalet kavramını sana yakıştıramam,
Gücünle ezersin, mazlumun ahını başa saramam.
Hakkım haram olsun, seninle aynı dilden konuşmam,
Yüreğimdeki hüzün, haksızlığına yanıt olsun.

Ama bil ki, karanlık bir gün son bulur,

Bu ne iş bu nasıl devir
Herkesin ağzında bolca küfür
Vatansever kendi yurdunda esir
Hainler kahraman olmuş bu ne haldir

Siyasetçiyi geçtim millet daha acayip

Alırsınız yakında haberimi
Bir Fatiha çok görmeyin bana
Söyle hakkı helaldi
Bir Fatiha çok görmeyin bana

Bir Sevda ile geçip giderim

Gecelerin sessizliğinde kaybolurken,
Ruhumun derinliklerine düşerken,
Her gece ben öldüm, bir kez daha.

Gökyüzünde yıldızlar parıldarken,
İçimdeki karanlık beni sararken,