Hepimiz ayrı ayrı misafiriz dünyada,
Sıramız geldiğinde gideriz bu konaktan.
Doğduk, yaşadık, öldük bu kısacık rüyada,
Kimimiz gülerekten, kimi ağlayaraktan.
Çocukluk, gençlik derken hepsi de geldi geçti,
En sonunda Azrail geldi beni de seçti,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta