Kimsesizliğime dokundun küçücük ellerinle,
Siyah ve Beyaz olan dünyamı renklerine boğdun,
Kadim zamanlardan beri var olan buzlar çözülürdü bi ihtima bu vesile ile...
Nefretin yükü altında can veren sevgi canlanırdı belkide...
Pruvada fırtınaya bakan bir miço kadar dalgalı ruh halim,
Denizin içinde olup.. susuz kalmak gibi yaşamak.
Bütün güvenli limanlar yıkılmış , gemilerin hepsi yakılmış...
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta