Neden hayatı, bize sunulduğu gibi yaşamıyoruz.
Neyimizi kime neye ispat etmeye çalışıyoruz.
Kıyafetlerimizin iç kargışlılığı tenimizi yırtıyor.
Yumuşak tüylü parlaklılığı el âlemi yakıyor.
Birilerine gelgelli görünmekle yükümlü müyüz?
Yaşantımız film mi oynanacak mı aktör müyüz?
Üzgünüm bayanlar baylar kuralsa rest çekiyorum.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
kaleminiz daim olsun saygılar üstadım
Abi o kadar güzel ifade etmişsinki olayı... Neden insankar karşısında ki insanı beyninde yorumladığı insan olarak görmek ister? Neden Üstündeki elbiseye göre kıymet biçer? Neden Fiziki problemleri olanlara acıyarak bakar? Çünkü çoğu insanımız birer engelli adayı olduğunu hiçbir zaman düşünmüyor. Herşey maddiyat olmuş.. İnsanlık bence yok olma noktasında... Kılık kıyafet, Maddiyat ve makam mevki gözetmeksizin İnsana saygı duyulmalı, insan olduğu için...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta