Hüznün metruk kentinde ben olmaktan çıktım
titreyen bir geleceğin sevgi gölgesinde üşüyorum sensiz
tüm umutları ulaşamadığım her şeyine ayna kılıp
bir ezginin en güzel sesinde susup kalıyorum aşka
beni de çalıyor teller ve”el”ler bilesin
sorgum kurlarına endeksli
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta