Mesut Sütçü Şiirleri - Şair Mesut Sütçü

Takılan ben oldum çelişki tuzaklarına
Sıkıntın bastığında içimi
Ağlamaya zorladım gözlerimi
Dökülen ben oldum sonunda
Yanaklarıma yaş diye

Derin derin sustuk ikimiz de
Duvarlar bozmadı bu sessiz akşamı
Halatlar çözülünce içimizde
Yüklendi yürekler her bir gamı

Ayrılık akrebin kıskacında

Özlemekten ağlamak geliyor gözlerime
Gözlerim yolları arıyor
Yollar beni hiçbir yere götürmüyor

Yılanlar uyuyor düş yatağımda
Uykular kan uykular zehir

Burası aşkın nihayeti
Durduğumuz bu yer
Bu sokak arası
Hızla akıyor ayrılık saati
Gittikçe kanıyor akrebin yarası

Pendik sahilinde ayak izleri
Kan kaybettiği belli adımlardan
Soğuk bakışlardan
Zorla uzaklaştığı
Aydınlık günde saklanamadığı
Korkusundan dönüp bakamadığı

Önce fareler terk etti gemiyi
Sonra bizi hiç anlamayanlar
Yolumuzu bilmeyenler gitti ardından
Çok yaralar aldık
Bakınma etrafına kaptan
İkimiz kaldık

Sen gözlerimde pırıltı,
Yüreğimde coşkun bir nehirsin.
İçimde gittikçe büyüyen
Koca bir şehirsin.
Ben aşkının şairi,
Sen, bildiğim

Yollardayım, akşama yakın.
Her yol kendine götürüyor
Sonu aynıymış meğer yolların
Kalbim hep uzaklara yürüyor.

Akşam saçlarını verdi bana

Yoksun.............
Bekledim,
Kaç gün geçti gelmedin

Yoksun
Bekliyorum

Kalakalıp şehrin ortasında
Sevdiğim ayrılığa emanet
Toplanıp gittin gün sonunda
Yüreğim yalnızlığa emanet

Trenin saatini bile söylemeden