Mesut Sütçü Şiirleri - Şair Mesut Sütçü

Hayatım işte senin ellerinde
Bir çift sözle bitir dudaklarında
Ya da buğulu bir aşk cümlesiyle
Ömür boyunca sevdir dudaklarında

Gözünde bir damla yaş olsam

Yıldıza Tebessüm

Yüreğimde sakladığım bir dünya vardı
Birde içinde saklandığım gözler…
Gölgen düştüğünde geceme
Tutunmak istedim yıldızlara

Nasıl bir duygu bilmiyorum
Daha önce hiç ölmedim
Kan kaybettiğim ağır yaralarım oldu
Hafif acısını çektim yaşamak derdinin
Ama gözlerden uzak noktalarda
Yalnız başına ölmüş bir ceset olmadım

Aşk bi kadınsa, öldü
aşk bu kalpse, soldu
aşk bi dünya ise durdu
aşk bi masalsa...
zaten yoktu

Şiir ol bende
Satır satır sokul yüreğime
Düş ol düş gözlerime
Bahtım sende yazılı

Bir kağıt bir kalem

Acımdan öleceğim inan
Dünya döndürüyor başımı
İhanet İsa’dan önce de vardı
Çarmıhın üstünde Kabil’in parmak izi

Acımdan ölüyorum inan

Bana adını söyle yazılmamış bir destan başlasın
Bana adını söyle sen bildiklerimden başkasın
Bulutlar şehirlere küstü nicedir rahmet yoksuluyuz
Kuruduk kirlendik artık gözler gönüller susuz
Söyle gökler duysun adın yüreğimi yıkasın

Bu kaçıncı yara
Ruhuma açtığın
Gecelerime girip
Düşlerimi vurup kaçtığın
Bir fırtına gibi
Durmadın kalbimde

Bırakırsan öksüz gibi bu kalbi
Neyi yok neyi var ağlasın
Nicedir eğilmiyor gök toprağa
Kışını unutan kar ağlasın

Sesimle dövüp durduğum

Gözlerinden gelecek ölümse bana
Ey “gündüz rüyası” gülümse bana

Gecelerime ay olur bakışların
Yüzünü çevirip bir an görünse bana