Mesut Sütçü Şiirleri - Şair Mesut Sütçü

Deliveren!
Yedi çıkılmaz dağda biten.
Yedi gökte, yedi mevsim dindiren.
Kokusunda yedi iklim getiren.
Bal diye gönle gam yediren.
Deliveren!

Arasan beni numaram belli
Açıp birkaç kelam etsen de olur
Hal hatır sorsan da
Bir merhaba bile yeter inan
Kaç gündür böyleyim
Darmadağınım işte

Yüzümde kansız tebessümler
Dudağımda damarsız kelimeler
Bir cümle olamıyorum günlerdir
Öznesiz bir eve çekiliyorum
Bütün evler sessiz
Şehirler boşalıyor içimde

Yanılıyorsunuz hanımefendi
O garda siz yoktunuz...
Olsaydınız tanırdım.
Gidişiniz vardı
Rüzgarı sırtlamış saçlarınız
Adımlarınız yabancı bi ülkedendi

Seyyahlar geldi
Bir destanı yazdılar
Başından beri olsa da
Yazmaya az’dılar

Âlimler geldi

Az mıyız çok mu
Ne kadarız sahi

Ünler buyurgan bir ses
Akıyoruz kan kadarız
Soluyoruz an kadarız

Geldin kapıma yüzümün buzunu erittin
Aldandığım bütün mevsimlerden alıp beni
Düştün ömrüme gönlüme yüzüme cemrelerle
Isıttın elinden alıp yıldızların güneşin ateşini

Göklerin müjdesi yağıp durdun saçlarıma

Dizelerimde keskin bir ağrısın
Yattığın yerde mezar
Gün gün ruhumu çağırırsın
Geldin ki kemiğe kadar
Çırpınıp duran yüreğim
Söyle daha nasıl dayansın

Ayrılık düşünce yollara
Vuslat takvimlerin insafına kalıyor yine
Beklemeye koyuluyor yürekler
Günler çabuk eskirmiş
Anılarsa hep yeni
Yine başrollerde zaman

Seni seviyorum
Mehtaba karşı gözlerini
Avuçları ıslanmış
Tutamadığım ellerini
Benden uzaklığını
Yanında sustuğumu