Ne yapsak pamuk yüklü bulutlara
Başlasak mı ağlasınlar diye yakarmaya
Ağıt yaksak mı kestiğimiz ormanlara
Veya avladığımız vahşi hayvanlara
Artık soluk alamadığımız havayı
Kaybolanlara değil,
Karanlıkta yoldan dönenlere değil…
Ben,
Yorgunluğu iliklerinde hissedip
Yine de yürüyen insana inandım.
İyi ki kitaplar var
Hülyalara daldığım
Neyse ki masallar var
Gerçeklerden uzaklaştığım
İyi ki şarkılar var
Ahenkle mırıldandığım
Kalplere sevgi dolup taşacak
Doğruluk yolumuz olacak
Dürüst ve adil yaşarsak
İyilik kazanacak
Artık kötüler kalmayacak
Kadının yüzündeki çizgilerde gizli
Zamanın acımasız pençeleri
Ellerindeki nasırlardan anlaşılır
Hayata sıkı sıkı tutunuşları
Defalarca yemişse aşk darbelerini
Kalbinin demir parmaklıklarında
Ne zordur kadın olmak bu topraklarda
Çocukken başlar sürer gider aşağılama
Ayıptır günahtır elalem ne der sonra
Hakkın yoktur kimseye karşı çıkmaya
Karışamazsın kendinle ilgili kararlara
Bu günlerde sessizliğin sesini dinler gibiyim
Suçsuz günahsız ve sensiz ev hapsindeyim
Kimseler yok ne sokaklarda ne yanıbaşımda
Hayalin çıt çıkarmadan dolaşıyor etrafımda
Alışkın olduğum tınıları arıyor kulaklarım
Pür dikkat dinlemeyi senelerce ihmal ettiğim
Gökyüzü dile gelmiş
Tasvir ediyor beni sana
Kükrüyor kızgınlıktan
Şimşek çakarak etrafa
Gözyaşı seller olmuş
Kıraç dağların eteklerinde
Şirince köydür atalarımın
Yüzyıllarca fakirlik içinde
Yokmuş bereketi bozkırların
Görmeli yakından doğasını
Bugün seni izledim minik bebek
Sanki bana gülümsedin bilerek
Umutlarımıza selam vererek
Sen değilmiydin Devrim’den doğan
Kimbilir hangi dağları aşacak olan
Kendi doğru bildiğin adalet için eğilmeden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!