Yüreğimde yatar gözlerine susadığım bir melek.
Elimde, ona verdiğim çiçekleri, gözyaşımla suluyorum hala.
Unutamam! Nasıl unutabilirim ki meleğimi gözleri aynı ben iken.
Unutamam, çünkü! Beni büyütüp, bu yaşa bin bir zorlukla getirendi.
Anam, anam, anamdı benim…
Mısralara dökerek gideriyorum, kokusuna hasret kaldığım anamı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
