Mehmet Yılmaz Şiirleri - Şair Mehmet Yılmaz

Bak gene gece oluyor,
Yine karanlık, yine ısık yok odamda.
Yine yalnızlıgıma soruyorum bunun hesabını,
Neden diye sorma bana!
Sen sürükledin beni karanlığa...
Hiç bir asktan korkmazdım,sen beni korkuttun,

Bazen kim olduğumu soruyorum günlerce yıllarca aylarca senelerce,
Cevabı buluyorum..
Ama?
Hep ''Ama'' sı var...
O olmamalı.
Kimse bir sey yapmadı bana,yapamazda,dokunamaz ki,

Seninle hayatım degisti,
Sana duydugum ask oldu sevgi seli,
İcime dogdun sen sıcacık günes gibi,
İcime aktın sen dinmeyen yagmur gibi,
Gözlerime baktın sen parlayan yıldız gibi,
Tut elimden bırakma beni...

Bir yer vardi orda
Adi yoktu
Sesi yoktu
Gunduz gozuyle bakardi
Sessizce aglardi
Geceye mesken tutardi

Hayatımda hic bir zaman tutkulu bir ask yasamadım,
Unutuldum agladım, ama yine hayata umutla baktım
Layık olmak istedigim her sevgiyi, her askı
Hep icimde sakladım...
Uykularımda bile askın varlıgını düsledim,
Bambaska duygularla uyanmak istedim.

Hüzünlendim yine bu gece,tabi her gece oldugu gibi,
İcimde olan o ask varya o deli ask!
Yine haykırdı sensizlige, yine haykırdı yalnızlıga,
Yine haykırdı seni ne kadar sevdigini.
Ama sen yine anlamadın beni.
Ben icimde ki askın esiri olmus bir derbederdim sanki.

Dün gece sessizdim,suskundum.
Odama kapandim.
Saatlerce tek bir noktaya baktim.
Sonra yalnizlik geldi.
O da sessizdi.
Bir seyler demeye calisti.

Seni seviyorum sözcüğü ne kadar tatlı, ne kadar saheser bir kelam öyle değil mi sevgili?
Ama ben korkuyorum bu iki kelimenin büyüsü bozulur diye..
Acaba herkes gibi o da terkeder mi korkusu?
O da unutupta cekip gider mi korkusu?

Hep terkedildim, bedelini ağar ödedim

Seni anlatmak güc bilirim Sevgi,
Anlatamiyorum...
Ismin sevgiydi,daha ne diyebilirdim ki?
Keske anlatmak kolay olsa seni,
Zor olan dedikleri bu olsa gerek,
Zorsun sen erisilmez, ulasilamayan,

Ben yine, yine hüzünlüyüm bu gece,
Islanıyor saçlarım,
Yürüyorum bos kaldırımlarda sessizce,
Arıyorum askı cılgınca delice,
Bu gece yine hüzünLüyüm,
Yagmur yagıyor,gözlerim doluyor aglıyorum.