Mehmet Yılmaz Şiirleri - Şair Mehmet Yılmaz

Gittin ve ben arkandan bombos gözlerle bakmayi yegledim,
Simdi yagmurlar istlatiyor gezdigimiz o sokaklari,
Apansiz gidisin ve benim yürek vurgunuyla dibe cöküsüm, beni bu yalnizliga mahkum etti.
Gittin kelimeler bogazima dizildi kal diyemedim.

Biraktin limani olmayan gemiler gibi denizin ortasinda yapayalniz tek basina,

Düsünecek cok az sey kalmisti,
Yalan, dogrularin önüne coktan gecmisti,
Sevgiler yok oluyor, askin nesli tükeniyordu,
Gercek olan sahteye dönüsüyordu,
Ve ben bu anlamsizliga bir türlü anlam bulamiyordum.

Biliyorum sende bittin bende...
Belkide hic yoktun,
Bir saplantiydi...
Kaybolmadi izin, yok olmadi kahrolasi sevgin,
Cikaramadim olmuyor iste...
Kal öyleyse icimde kal aci cektir,

Sen varya sen, içtiğim sigaradan farksızdın sevgili,
Tıpkı onun gibi zararlıydın bana,
Ama sigaramı seviyordum zararını bile bile...

İçime cekiyordum (seni) durmadan.
Dumanlar ciğerlerime değil, kalbime gidiyordu...

Sen yoksun ya yanımda,
Hüznün özlemin yanı basımda,
Sensiz gecen her gün kapımda,
Askı sevgiyi gördüm sana baktıkca,
Gözlerim her yerde seni arıyor agladıkca,
Sen yoksun ya yüregim paramparca,

Bir umudum vardi,
Acisiyla, tatlisiyla yasamak istedigim.
Bir anim vardi,
Her anini, her dakikasini kendimle yasatabilmek istedigim...
Simdi ise umutlarin kül oldugu, bir diyarin pesine takilip gidiyorum.
Yokolmaya yüz tutmus bu kentte, anilarimi saklayacagim bir yuregim yoktu...

Daglarin arasindayim simdi,
Gökyüzünü görmeyeli cok oldu.

Günesim simdi karanligin icinde sürgün,
Ona birakmis tüm benligini.

Dokunamiyorum sana, kokun benden cok uzaklarda
Beni görebiliyor musun?
Nasil kipirdadigimi?
Nasil agladigimi?
Nasil yürek vurgununla dibe cöküsümü...
Bilmiyorum beni hatirliyor musun?

Aski yasamak isterken, yüregim kanadi,
Unutmak isterken, o yara hic kapanmadi.
Gözyaslarim isyan etti, agladi
Uzun gecelerin ardindan rüyalarim sahipsiz kaldi.
Bulutlarin üzerinde biri vardi,
Bakislari bana aski anlatirdi.

Iste O Yürek Yarasiyla Ayakta Duruyor artik,
Can Cekisme Zamani Geldiginde,
Sökücem Kalbimi Yerinden,
Belki O An Ölücem.
Elime Aldigim Kalbimi Göremiycem.