Yaşam sensiz bir ölüm, ölümden korkmak niye?
Ölüm sonsuz bir yaşam, yaşamdan korkmak niye?
Dedim: Sarsan kollarını boynuma
Dedi: Sabret, bahar gelsin, yaz gelsin
Dedim: Girsen bir kerecik koynuma
Dedi: Önce davul zurna, saz gelsin
Dedim: Yarim, karasevda ne sence?
Bir yâr sevdim, gül dikeni
Eser yeli, deli deli
Sevsen dedim, sen de beni
Susar dili, deli deli
Zülüfleri perçem perçem
Yoktum önceleri; ezeldeydim, daha doğmamış
Görmüyordum; işitmiyordum; ağzım var, dilim yoktu; konuşamıyordum
Saftım; bir melektim; yaşıyordum kendimce mutlu, doğmadan önce
Bırakmadılar
Fırlatıldım bir dünyaya, tanımadığım
Sormamışlardı bana; bir hiçtim, hiçe sayılmıştım
Geceler gündüzü, gündüzler geceyi izler
Karanlığın kör koynu, bin türlü sırlar gizler
Evrendeki sırları bilmek istersen eğer
Bak çevrene pür dikkat; neler görürsün neler
eyvah!
ardımda
sıralanmış yine anılar
bir hazan gülüşünde sevgilinin nefesi
başımı döndürüyor
saçlarının kokusu
Böyle kurulmuş düzen, gelen gideni anar
Öyle bir an gelir ki, ananlar anılırlar
Bu dünyanın hazzına kanan gafiller yanar
Sonsuz hayat bir hayal sananlar yanılırlar
Bahçende görürsen al rengi bir gül
Kanımla sulanan o sensindir, bil
İnan ki kahrımdan o an ölürüm
Değerse tenine yabancı bir el
Şimdi toplu ölümler moda
Bir vuruşta binlerce ölü
Ne bir toprak yığını ne de bir mezar taşı
ne karanfil ne de gül
Kuru otlardır süsü, altında yatanların
Şimdi toplu mezarlar moda
Sığınmıştı gözlerim gözlerine
Tek tek örülmüş, düğümlenmişti kirpiklerim
Bana göre değildi ağlamak -ağlamamıştım zaten
Öyleyken neden ıslak, neden sırılsıklam yastığım?
Belli; ağlayan sendin ikimizin yerine
Benimdi kızıl rengi damlacıklar gözlerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!