Mehmet Çobanoğlu Şiirleri - Şair Mehmet ...

Elleri nasırlı sırtında heybesi ve küfesi
Karnında balası uyanır gecenin bir yarısı
Toplumdaki yeri hep erkeğin arkasında olan
Hiçbir kıymet-i harbiyesi olmayan anaç bacı

Sırtında yavrusu ellinde kazma, kürek, çapası

Ekmeğim yok ve aşım!
Yok tek dikili bir taşım
Dertli olan dertli başım
Ben işçi köylü emekçi

Ben çalışıp,çabaladım

Lo dilo de rabe dem berva biharê ye,
Av jî li qeşeyan filitî,piling kete axê!
Êdî em rêwîne rêwî yê çiyaê Şingalê;
An jî emê berê xwe bidin hêla Qersê.

Lo dilo bihar demsaleke zehf xweş e,

Ben yürekten kopup gelen gerçek sözcük
Ben sevda ben sevgi ben o bilinen gönül!
Ben akar dökülürüm mecrama,bendime...
Barışa,kardeşliğe,özgürlüğe giden yollara..

Ben hece ben sözcük ve anlamlı her kelime

Gülücükler topladım
İlk konuştuğu kelimesi “anne” olan
Bir çocuğun yanaklarından
Gamzesinin ta orta yerine
Sımsıcak bir yürekle
Öpücükler kondurdum

Derdime çare yok ilaçlara ne fayda
Yaram derin neşter,bıçak neylesin
Derinden derine gelen acılar bende
Bana bu derdi,acıları verenler utansın.

Doktorlar,tabipler,hekimler toplandılar

Em tu we bawer nakin
Kêfa me qet we re nayê
Gelê Kurd we ceriband
Piçke qencî ba we tune.

Salixê we çawa bidim?

Beni benden almayın yüreğim kan akıyor,
Şu süren kirli savaşta!
Van gibi Şirnak gibi, Tatvan gibi;
Ökseye düşmüş bir yavru kuş misali,
Kurtulmak için direniyorum!
Özgürlük deyip

Ah beni beni beni beni oy dertler sardı beni
Ey hak, hukuk diyen kardeş uzat ver o dost elini
Ne idüğü belirsizler halkları sömürüyorlar
Gece bitti gün doğuyor, sende uyan gör ezeni

Alev, ateştir hep piştim şu yüreğim derin yandı

Biz tohum eker
Toprağa gül diker
Dağlara sarılır yamaçlarına
Elle,tırnakla pınarlar eşer
Su taşırız özgürlüğe!