Sevda ikliminde gül açtım deme
Kırılmadan beni anlayamazsın
Aşka kanatlanıp da uçtum deme
Vurulmadan beni anlayamazsın
Yavaş ol güvenme öyle kendine
Düşün ki sensiz bir kalp taşıyorum
Ruhum ömrüme yaş katar mı sandın
Kör sesler içinde tek yaşıyorum
Ölümü hayattan beter mi sandın
Simsiyah saçıma aklar dolsa da
Ne derman var bende ne dizde takat
Şu ömür yolunu böyle koşamam
Tüketti varımı yediğim tokat
Bu gidişle zaten ben çok yaşamam
Karşımda dururken şu yalçın dağlar
Düşünce anladım cahil eline
Şu fani dünyadan bıkmış gibiyim
Kapıldım bir kere azgın seline
Sanki bir savaştan çıkmış gibiyim
Omzunda başı yok beğenmez seni
Boşuna sırnaşıp durma karşımda
Hiç eskisi gibi bakmam bir daha
Kederden iz varken hep gözyaşımda
Aşk olup kalbine akmam bir daha
Adını yazarak dilek taşına
Ömür bir tarladır eker biçersin
Amelin yanına kâr bu dünyada
Hayrınla kendine makam seçersin
Her şeye karşılık var bu dünyada
Uyanın da bakın ağalar beyler
Bu Ne Hırs Böyle
İnsanoğlu yolcu dünya bir handır
Gelip gideceğiz bu ne hırs böyle
Ak düşen saç solan yüzler burhandır
Ölüp gideceğiz bu ne hırs böyle
Şarkıda şiirde ne varsa şâir
Yaz bendeki beni derman sendedir
Felaha susamış her şeye dâir
Sez bendeki beni derman sendedir
İçte olan yaşar şekl ü şemalde
Gözleri gözüme değdi bir anda
Kalbimin bağını çözüp de geçti
Bedenim bir yanda ruhum bir yanda
O son bakış beni ezip de geçti
Ben ki inanmazdım aşka sevdaya
Gün yüzü görmeyip fâni dünyadan
Göçüp gideceğim dostlar ne çare
Umuttan hevesten nice hülyadan
Geçip gideceğim dostlar ne çare
Efkarım bürüdü dağı hem taşı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!